NSZ

Sonra sessizlik...

Ve yağmur başladı...

Yağdı...

Yavaşladı..

Ağlıyordu...

iyi insanları düşündü...

Evini, Tavanararasını

Görüntüler... Dedi....

Ya değilse?

Gözleri taştı...

Bıraktığı dünyadan düşlerin ötesine geçtiği köprü biterken dindi yağmurları... Bir gökkuşağı uzandı kanatlarından uzaklara...

Belki çağlar Ötesinde dünya için yepyeni bir umut doğar... Belki birgün sığınaklarından çıkar insanlar...

Yeniden kurulur dostluktan bir çatı...

Şimdilik...

Herşey donsun kaskatı...

Gökkuşağı usulca kayboldu...

Ve herşey kaskatı dondu...

Yalnızca o....

Ağır kanallarıyla uzaklaşıyordu...

Şimdi yeni bir köprünün ucundaydı ötesi...

Sonsuzlukta dönmekten yorulan bir balerin...

Meraklı bir lunapark çocuğunu düşledi...