16
Birkaç saman parçası döküldü kenarlardan... Kırılacak bir eşyayı birşeyden korur gibi, saman doluydu sandık...
Dondu şaşkınlığından...
Yakıcı bir rüzgarla
Karışırken zamanlar....
Yıldız yıldız göklere dağıldı.
Tüm samanlar

Bir ışıltı belirdi sandığın derininde...
Yeşil- kırmızı- sarı ve mor...
Belirtisiz bir ateşle alevlenmiş kor
Uzandı eileri dokunmaya ürkekçe...
Yanmadı parmakları... Avuçladı sevinçle...
Bakakaldı boşlukta uzaklaşan sandığa...
Kalakaldı avucunda yanıp-sönen aynayla...
Dehşet kırıntısıyla seyretti kendisini... “Herşey benmişim” dedi... Tutmadı gülmesini...
Koparıp attı başından sorular kıskacını...
Giydi sonsuz huzurla...
Sonsuzluğun tacını...
Ve gülüşü coşkulu çığlıklara karıştı...
“Benmişim! Benmişim!
Benmişim!....
Herşey benmişim!
Bir küçük aynada
Kendimi görmek için....
Durak durak...
Toprak toprak beklemişim...
Şarkılarda... Oyunlarda... Düşlerde
Yücelmişim...
 

16