NSZ

Bıraktı kendisini çağıldayan sulara... Irmaklar, dalgalarla karıştı okyanusa..

Şimdi...

Suların deninindeydi...

Sessiz...

Bir durak daha dedi... Uzay yolculuğunda... Şekilleri belirsiz...

Su altında görkemli bir dünya kurulmuştu... Açılıp kapanan dev midyelerden deniz kızları-Deniz adamları-Deniz yaşlıları görünüyordu... Kıvrılan kuyruklarla havalandıkça kumlar... Mavilikler griye-loşa bulanıyondu...

Birşey eksikti burda...

Anlamaya çalıştı...

Bir deniz yaşlısına ürkekçe yaklaştı... Tanıştı...

En yaşlısıydı dede sualtı dünyasının...

Anlattı sebebini bozbulanık suların...

Su altında

Kendilerini göremeden yaşadıklarından insanlar...

Hep başkalarına...

Atılırmış kusurlar...

Hiç kimsenin görmemiş kendini kendi gözü...

Bu nedenle su altında

Bilinmezmiş hoşgörü...

Yosunlanın arasından bir kayaya tırmandı...

Ve cebinden sihirli aynasını çıkardı...

Ve kendilerini görsünler diye...

Herkesi teker teker karşısına çağırdı...

Sonra deniz aydınlandı... Aydınlandı... Sanki bir sürü yıldiz doluşmuştu sulara... Ne oluyor? diye kendi de baktı aynaya...