NSZ

Denizler... Dağlar... Evler... Yollar... Çiçekler...

Sevinçler... Herşey... Heryer siyaha boyanmıştı...

VE IŞILDAYAN BİR TEK GÜNEŞ KALMIŞTI...

Güneşe yönelince delinin gözleri...

Ve ressamın boyamak için

Uzanmadan elleri...

Güneşten birer parça kopanıp,

Boşluğa dağıldı ateş böcekleri...

Mavi çadırı yakıp

Çıktılar dışarıya...

Yıldız yıldız uzaya

Dağıldılar usulca...

Bu bizim gezegenimiz değil... dedi bir ateş böceği...

göçebeyiz biz... Belki de birgün. güneş olmak için birleşeceğiz...

Aynaya baktı...

Hiçbirşey görünmüyordu...

Kendini aradı... Yoktu...

Yok... Yok... Vardı...

Hissediyor... Düşünüyordu...

Vardı... Ama yoktu...

Sesler duydu... Bir koro...

Ayin vardı bir yerlerde...

Sesler vardı... Şarkı yoktu...

Birileri vardı...

Kimseler yoktu...

Hiçbirşey ülkesi dedi...

Herşey-Hiçbirşey...

Hiçbirşey - Herşey...

Birileri yürüyordu... Uzaklandan yakına doğru... Sustu... Bekledi... Adımlar yaklaşıp uzaklaştılar... Kararlı ama gönünmeyen adımlar...

Görmedi ama duydu uzaklaşanları... Yalnızca duymak bile hüzünlü... Dedi... Giden adımları...