Saçların sarmaşıklar

 

Saçların sarmaşıklar

Daldan dala uzanan

Uçuyorum dallarda

Başımda sonsuz zaman

 

Bilmeden yeşilliğine

Düşmüş bir damlayım ben

Tüm dünyanın kökünde

Her şeyin kaynağı sen

 

Sensisizliğe sığınmış

Bu çitler bu kulübe

Artık bizi unutmuş

Bahçemizdeyim yine

 

Şu karşıki yokuştan

Üç – beş tembel kuştan

Başka kimse yok artık

 

Şu karşıki yokuştan

Çığlık çığlık çağlayan

Cıvıl cıvıl sevgimiz

Seslerimiz yok artık

 

Yalnızca yokluğunla

Yıkılmayan bir bahçe

Saçların sarmaşıklar

Kolların tahta perde

 

Bir sensizlik bir de ben

Bir de gece

Yürüyoruz sessizce.....

 

Baharlar gitmiş

Takılıp karanlığın pençelerine

Baharlar gitmiş

Seninle... tükenmişliğimle...

Yıldırımlar dökülüyor...

Yapraklar dökülüyor...

Sensizlik dökülüyor...

Sicim sicim gözlerime.....