Ölmeden evvel güneş,
Önce kavurupta dünyayı
Öksüz buzul uzaylarına terkettiğinde
Mozart / Einstein ve hiç kimse olmayacak.
Kıvrılıp bükülecek ezgilerim…
Yokolacağız !..
Kabuk tutmuş bu zavallı gezegen
Gizemini çözemedikleri ölü bir gökada...

Kıyamet lavlarına karışanlar donduğunda
Sonsuz yayıcının çığlığı.
Ürperen sularda sis.
Belirsiz fısıltılar…

Onlar da  kavrulup / donacaklar.

Herşeyi yokedip / yeniden "kuran" ;
"Benim dinim, ışıklı bir gülüş izi yaymaktır sonsuzluğa"

Herşeyden azade çekip gideceğin o yere
bir  inilti  gibi  taşıdığın  yalnızlığını  bırak.
Ve kalpatışlarının sessizliğinde…
Siyah kuğunun şarkısını dinle.