NSZ

Yok yok köşebaşı değil... Bir KÖPRÜ Ölüm... Karşıya... Karşıdan... Hayat-Ölüm-öncesi-ötesi, her şey bir bütünse eğer... Herşey köprü o zaman...

Herşey tekildir...

Herşeyi bağlayacak bir başka herşey bulamazsınız...

Bu nedenle.. .Aslında yaşadığım ânı anlatarak... Öteye... Düşler ülkesine bir köprü kuruyorum...

Anlatacaklarımı belki yaşadınız... Belki de yaşamadınız... Yine de YONÇİN* gibi gözlerinizi kapatıp şöyle bir etrafınıza bakınız...

Neyse... Gelelim Öykümüze...

Dünyanın denizi bol bir yerinden bir körfeze girersen... Yürü...

Girit ten sola dön... Vur Egeden yukarı...

Bir boğaz... Geç...

Bir deniz... Fare gibi...

Geç...

Bir boğaz daha...

DUR!

Işte burası Istanbuldur...

Istanbula şöyle biraz yüksekten bakarsan, bir ışıltı görünür... Bir ışık denizinde Sabah Yıldızıdır Köprü...

Herşey orada başladı... Bir kovalamaca... Çok hızlı giden bir siyahlıkla, çok küçük bir kırmızı araba arasında.... Küçük kırmızı araba fren yaptı, yavaşladı.. Siyahlık yaklaştı... yaklaştı... Çarptı... Çarpıştılar.., bir koşuşturma...

Bağıranlar... Çağıranlar...

Bağıran... Çağıran...

Bağır... Çağır...

Bağ.. Çağ... -

Ba... Ça...

Sesler yok oldu...

*	Yonçin benim çocukluğumda dinlediğim bir masaldır,.. Yonçin adlı bir kraliçenin Ölü taklidi yaparak çevresini tanımasını anlatır...