17

Bir sabah...
Bir başka sabah gibi baksaymışım aynaya
Görecekmişim...
Herşey benmişim!...

Her bakışta aynada
Daha bir yorgun yüzüm...
Kırık-dökük dönüşen
Rengarenk üç- beş düşüm...
Yıldız yıldız kıpışan
O en güzel
Gülüşüm...

Ayrılsanız da benden
Evrenin bir yerinde...
Artık biliyorum..
Ben hepinizim...
Hepiniz benim...

Bu mavi havuz benim...
Bu yüce fıskiye de...
Kendi zamanlarımda
Kendimden yücelere
Kendime dökülmüşüm...”

Uzaklardan gittikçe büyüyen horultular sarıyordu boşluğu...
Gittikçe daha dişli, daha dayanılmaz horultular yaklaşıyordu...
“Bir yerlerde birileri uyuyor” dedi... “Gitmeliyim... Uyandırmalıyım bir bir... Sormalıyım: Onların gördükleri mi düş?.. Bunlar mı?.. Öğrenmeliyim...
Bunlar düşse...
Uykular mı gerçek?...
Gerçekler mi düş?...
Düşler mi gerçek?...
Yaşam uykuysa...
Ölüm ne?...
 
 

17